Uyandiktan sonra, yatakta gecirilmis bir kac dakikacik aylaklik sonrasi perdeyi aciyorum.
Yilin ilk kari karsimda...Ankara'nin ilk kari...
Yer kabugunun, insan faktoruyle degistirilmis her ayrintisini kaplayan bembeyaz bir ortu...
Sehir simdi bembeyaz...
Sanirim ben cocukken daha guzeldi karlar. Hic erimeyen karin altinda bembeyaz aylar, kapanan yollar, sabit/durgun zaman...Kusuncaya kadar kartopu oynayan bir grup cocuk. Pencereden herhangibirimizin bagiran annesi. Erimis, sonmus, tekrar tekrar yapilmis kardan adam... Soluk soluga kosmaca, birini yakalamaca, kara yatirmaca, gulmece, gulmece, gulmece...Sirtustu kara yatip-"X" seklini alip- berrak gokyuzunu izlemece...Cin fikirli bir arkadasin kucuk kar topunu kazaginizin icinden atmasi sonucu bagirmaca...Alisveris posetleriyle muhendislik harikasi kizaklar. Yokus asagi, itis kakis sonrasi takla atarak asagiya ulasmaca...yada ulasamamaca...
Durun bir saniye, uzun zamandir karda yuvarlanmadigimi farkediyorum simdi, o kadar buyudum mu ben sahi?
3 comments:
kar beyazlığına yüklediğimiz onca şeyden midir bilinmez çok garip bir olay.sabah kalktım perdeyi araladım(ben de:))ve düşünmeden kalktım,mızmızlanmadan bi dakika bile.dolmuş zammını sebep edip tabanvaya kuvvet vardım okula,pencereden annesiyle birlikte kar keyfi yapan çocuğa el salladım,köpek seveyazdım(havlamasa severdim de:()sınavım vardı,sınava girdim,3 midterm arasından en başarılı notumu aldım.kar çok garip evet.
ozlemisiz kari hep beraber. ben pek bi kararliyim gidip kutuphanenin orada yuvarlanicam, posetle kayicam :)
Post a Comment