Sui Generis

Adi konulmamis iliskilere dair,
Genel-gecerdir hissedilen.
Yasayanlarina ortak payda.
Kaos...
Muglak...
Belirsizlik...
Heyecan...
Huzursuzluk...
Suursuzluk...
Belki beceriksizlik
Belki korkaklik
Eger akil yoruluyorsa ustunde
Nasil olur da adi konulmamistir?

Brazzaville

Bizlere kulak ziyafeti ceken Brazzaville vardi sahnede...

Davulcularinin hasta oldugu icin defalarca ozur dileyen, sarki aralarinda kalabaliga "pardon, ben konusuyorum lutfen dinlermisiniz" diyen, konser sonrasi sanki bir musteriymis gibi aramizda dolasan, gelip bizimle dans eden, dakikalarca muabbet eden, goturdugum boktan giris biletini imzalarken bile gozlerinin ici gulen David Brown, Ankara seyircisi (en azindan ben) seni ve muzigini cok seviyor. Tekrar, tekrar ve yine tekrar gelin.

bkz : Brazzaville

That's How People Grow Up

Subat ayinda cikan bir yeni Morrissey-Greatest Hits albumunun iki yeni yayinlanmamis parcasindan birisi That's How People Grow Up. (Digeri de "All You Need is Me" adinda). Gunlerdir dinliyorum, tadindan yenmez guzellikte. Ama ama...Bir seyler var tam olarak nasil aciklarim bilmiyorum. Deneyelim bakalim:

Morrissey'in kirgin, kizgin, ezik, askini soyleyemeyen soylese de karsilik goremeyen -daimi "loser" hali, yine de askin pesinden kosan tavri yok olmus sanki. Uzuldum bu duruma azicik hatta alindim. Benim bildigim Moz, cift katli otobus carpsa da, araba kullanirken omurgasini kirsa da asktan vazgecmez, aski aramak icin onca zamanimi bosa harcamisim meger demez.

Moz biraz yaslanmis mi ne? Ya da cidden "insanlar ancak boyle mi buyuyor?"

Ama yine de "olusu yeter" derler ya, aynen oyle. Ayrica mumkunse olmesin, tanri O'na upuzun omurler versin.

Sevdik sarkiyi hep beraber.

MP3: Morrissey-That's How People Grow Up

Well I Wonder

Ilkbahar sonu. Naif bir aksamustu. Hava yavastan kararmaya basliyor. Kucuk bir gokgurultusu. Oturdugum masadan, basimi sola cevirip disariya bakiyorum. Ince ince yagmaya basliyor yagmur. Kalkiyorum urkek urkek. Yaklasiyorum pencereye dogru. Bakiyorum gokyuzune. Daha sonra aciyorum pencereyi. Yagmur sesi doluyor odaya, sonra toprak kokusu. Yuzume sicak bir hava dalgasi vuruyor. Donup, arkama bakiyorum. Kalkip geldigim masaya. Basliyor, tesadufen "yagmur sarkisi".

"Please keep me in mind.

Please keep me in mind"

Tekrar disariyi izliyorum. Sarki biterken, disardaki yagmura eslik etmeye basliyor son notalarinda. Hem disarida hem iceride yagan yagmur.

"Please keep me in mind

Well I wonder"

Elimi yanaklarima goturuyorum. Sicak islakligi siliyorum elimle. Hem disarida hem "iceride" yagmur yagiyor.



MP3: The Smiths- Well I Wonder

Kader: Zeki Demirkubuz

Yagmurlu bir Ankara aksaminda, kimilerinin bulusma noktasi olarak algiladigi kitapciya giriyorum. Aklimda herhangi bir sey yok. Sadece, bakiyorum. Arka kapak yada onsoz okurum diyorum. Ilerliyorum yavastan. Bir anda onumde bu kitap. Garip bir gulumse suratimda. Kendisinden sadece "bir ders" alabilmis olmama ragmen, beni derinden etkilemis sevgili hocam Ruken Ozturk'un kitabi; Kader: Zeki Demirkubuz... Guzel bir derleme. Alin, okuyun, okutun. Izleyin Zeki Demirkubuz. Tekrar okuyun. Tekrar izleyin.

Mental Minefields: The Dark Tales of Zeki Demirkubuz*

"42 yasindayim, kesfettigim en guzel sey yalnizlik."

Zeki Demirkubuz'06

*Film Society of Lincoln Center'dan Richard Peña tarafindan yazilmis "Mental Minefields: The Dark Tales of Zeki Demirkubuz" isimli incelemesinin basligindan alinmistir.

* Yazinin tamamini okumak isteyenler icin israrla tiklayiniz: link

Clumsy Poet

29 harften ibaret sanirmis alfabesini,

Toplam 29 sesten ibaretmis O'na sorarsan,

Kafiyelerini asla tutturamadigi

Dizeler yazarmis

O 29 sesin algoritmalarinda.

Sokrates'in alayciligini kullandigini sanirken

Iki cumlecik tecahul-i arif bile yapamazmis.

29 sesten olusan alfabesinden

En ozenle sectiklerini dizermis boynuna

Otekiler uvey evlat.

Gecerken gunler/haftalar/aylar/yillar

Cocukluk sanrilari gelirmis aklina

Korkarmis, ilk sobelenmekten.

29 harften ibaret sanirmis

Dizeler,rubailer, kafiyeler

Alfabesi coktan sobelenmisken.